Zazdrość | forum dyskusyjne [ Gość ]

little_wild_girl · `Nałogowy uczestnik`

Wiem, że temat oklepany, ale nadal dla mnie niejasny.

Eszszszsz, nienawidzę tego ukłucia.

O czym ono świadczy? Mówi się, że im większa miłość, tym większa zazdrość. Ale jak to się ma do jej okazywania? Czy okazywanie jej za bardzo (no właśnie, gdzie granica?), nie przestaje przypadkiem świadczyć o braku miłości, a świadczy o zaborczości, braku szacunku do wolności, jaka należy się naszej drugiej połówce?
Hmm, ja tam często odczuwałam zazdrość, ale nie wydaje mi się, żebym ją za bardzo okazywała (mogę się mylić). Po prostu uważam, że jeśli ktoś chce być ze mną, to będzie, a jak nie, to ja nic na to nie poradzę. Ten ktoś nie pokocha mnie, jeśli będę go trzymać na smyczy.
Choć...z drugiej strony, trochę zazdrości w ramach zapobiegania i trzymania z dala od siebie nie zaufanych konkurentek na początku związku się przyda, ponieważ wtedy związek jest bardzo chwiejny i narażony na rozwiązanie o byle co.

Przykład: pewna kobieta opowiadała o swoich dwóch związkach.
Z pierwszym partnerem rozstała się, ponieważ był zbyt zazdrosny, ograniczał jej wolność, zatruwając jej tym życie.
Rozważa rozstanie z drugim partnerem, ponieważ, cytuję „ten to W OGÓLE nie jest zazdrosny”

, więc sądzi, że nie zależy mu tak bardzo na niej.

Zatem, po co nam zazdrość?
Z czego wynika?
Czy należy ją okazywać?

Berger · Sentinel

Mnie śmieszy zaprzeczanie, że się czuje zazdrość, jeżeli się ją czuje. Przeca to normalne jest. Kolega twierdzi, że nie jest zazdrosny o żonę (i jestem skłonny mu wierzyć), argumentując tak, jak Ty - zazdrość niczego nie zmieni, jeżeli żona ma go zdradzić, to zdradzi. Niby logiczne, ale dziwne jakieś.

Co do smyczy, to oczywiście jest zła i doprowadzi prędzej do rozpadu związku niż do jego utrzymania.

little_wild_girl · `Nałogowy uczestnik`

Ależ ja nie twierdzę, że nie odczuwam zazdrości, twierdzę, iż wydaje mi się, że nie okazuję jej zbytnio. W każdym razie nie usłyszałam nigdy, że przesadzam z jej okazywaniem. Być może dlatego, że poważne związki jeszcze przede mną, dlatego gdybam.
Napisałam tak, jak napisałam , o:

Berger · Sentinel

Ja też nie poważyłbym się na twierdzenie, że to Ty nie odczuwasz w ogóle zazdrości.

Nie znam Cię w końcu na tyle. Mówiłem o moim koledze.
A taka smycz, której się nie czuje, hm... czy to w ogóle jeszcze jest smycz?

little_wild_girl · `Nałogowy uczestnik`

Berger · Sentinel

Opisanego przez Ciebie postępowania dziewczyny nie nazwałbym zakładaniem smyczy, lecz przejawem zdrowego rozsądku.

go_girl_go · Stały uczestnik

Krzysiek · `Pro uczestnik`

coż więcej tu mówić ... zazdrość jest była i będzie dotyczyć wielu osób w rzeczy - jakich to już chyba nie trzeba pisać

kazia · Stały uczestnik

Czekałam na więcej wypowiedzi, ale widać temat jakoś się nie rozszerzył.
Dlatego teraz powiem coś jakby z innej strony.
Uważam, że faktycznie w związku najważniejsze jest zaufanie do partnera - to podstawa , w inym wypadku lepiej się nie męczyć. Jednak zawsze, gdzieś tam w naszej podświadomości błądzą takie różne myśli, że może jednak ... wtedy rodzi się zazdrość.
Ale bywa i tak, że mamy całkowite zaufanie -ja nazywam to "zaślepieniem, albo zaćmą umysłu" i żeby ze wszystkich stron świata, mówiono zupełnie co innego to i tak tkwimy jak te barany w swoim własnym światku szczęśliwości. I żeby chociaż tą naszą głupotę ten partner docenił - nic z tego beton, wprost przeciwnie.
I tu właśnie jest sedno sprawy.
Czasami ta druga strona nawet jak się nie przyznaje, to bardzo chce, żeby być o nią zazdronym, żeby to okazywać, może nie w wielkim wymiarze, ale tak troszeczkę, bo jak się ostratnio dowiedziałam : czułaby się bardziej kochaną.
Uważam jednak, że każdy ma prawo do własnego poglądu i do własnego okazywania uczuć, do własnej tolerancji względem "wyskoków" partnera - bo nikt nie jest doskonały.
Z tego widać, że zadrość niektórym jest po prostu potrzebna, bo być może czują się w ten sposób bardziej dowartościowani ?
Osobiście nie lubię być zazdrosna - o nic. Jeżeli już, to się cieszę , że innym się powiodło, że mają siebie i sobie ufają, miło się wtedy czuję w takim klimacie szczęśliwych ludzi. Zawsze sobie wtedy mówię - trudno, nie każdy może mieć wszystko.

Krzysiek · `Pro uczestnik`

a moge powiedzieć że w szkole jest jeszcze taka zazdrość szkolna :) ktoś kto gorzej się uczyc dostanie lepszą ocenę to już się wkurza i jest zazdrosny :)

kazia · Stały uczestnik

Jeżeli kierujemy temat w inną stronę, to równie dobrze my kobiety zazdrościmy innym ładnych ciuszków, dobrego faceta, wspaniałej pracy, pogody ducha - wiele można by wymieniać.

Krzysiek · `Pro uczestnik`

kikisun · `Czytelnik`

Ok, to moze opowiem moja historie .........

Poznalismy sie 9 lat temu, bylismy sobie od pierwszej chwili bardzo sympatyczni, zaczelismy sie spotykac, pokochalismy sie, rozumielismy sie prawie bez slow,pasowalo prawie wszystko. Mniej wiecej po 2 latach zaczely sie jego bezpodstawne wybuchy zazdrosci.Na poczatku tylko o meskich znajomych i nieznajomych, pozniej o kolezanki na koncu dolaczyly do listy nawet martwe przedmioty. Wracajac po pracy do domu wiedzialam ze oczekuje mnie awantura, nie wiedzialam tylko jeszcze z jakiego powodu.Klocilismy sie praktycznie o wszystko! Cala sytuacja robila sie niedozniesienia, nie pomagaly rozmowy, nie uwazal ze jest zazdrosny, mowil ze jesli mnie obesrwuje to tylko dlatego ze sie martwi o moje bezpieczenistwo Po 5 latach podjelismy najtrudniejsza decyzje w naszym zwiazku: postanowilismy sie rozstac. To wcale nie bylo latwe, spotyklaismy sie pod byle jakim pretekstem, on zapomnial u mnie zegarka a ja u niego szczoteczki do zebow itd. Schodzilaismy sie i rozchodzilsimy 5 razy. Nasze uczucie nie wygalso ale ranilismy sie nawzajem coraz glebiej. W koncu postanowilismy sie nie widywac i nie slyszec przez nastepnych 6 miesiecy, umowilismy sie ze zaden nie bedzie usliowal dzwonic do drugiego a jesli jeden bedzie slaby to drugi nie odbierze telefonu. Spotkalismy sie przypadkiem 5 miesiecy pozniej....... Powili moglismy ze soba normalnie rozmawiac..... Teraz minely ponad 3 lata od chwili naszego rozstana. Oboje zyjemy w innych zwiazkach, Nie moglismy zyc bez siebie ale ze soba tez nie!!Udalo nam sie jednak to co niewielu sie udaje: Laczy nas prawdziwa gleboka przyjazn!!!

To moj pierwszy watek na tym forum, wiec z tej okazji witam wszystkich serdecznie !!!

kazia · Stały uczestnik

Berger · Sentinel

I tak bardzo długo wytrzymałaś - przez trzy lata wracałaś do domu, wiedząc, że czeka Cię awantura. KOSZMAR!!!

heliusz · `Bywalec`

Hej:) Czy to normalne ze dzewczyny nie przepadaja za przyjaciolkami swoich facetow? Kiedys myslalam inaczej ale niestety...:/

Berger · Sentinel

Dziwne chyba nie jest...

little_wild_girl · `Nałogowy uczestnik`

kazia · Stały uczestnik

Berger · Sentinel