 |
 | | Grzegorz Turnau - Cafe Sułtan |
|
 |
 Wysłano: Wtorek, 14 Grudnia 2004, 14:54 |
  |
|
|
| Grzegorz Turnau - strona oficjalna : |
"CAFE SUŁTAN"
„Cafe Sułtan” to popularny w latach 60. i 70. lokal na Saskiej Kępie. Unieśmiertelnili go w piosence z telewizyjnego „Divertimenta op. 5” Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski, powierzając rolę narratorki
Kalinie Jędrusik.
Premiera tego programu miała miejsce w czerwcu 1967 roku. Spóźniłem się na nią ponad miesiąc, przychodząc na świat dopiero
31 lipca. Nie muszę dodawać, że w związku z tym spóźniłem się także na cały „Kabaret Starszych Panów”.
Piosenkę „W kawiarence Sułtan” usłyszałem po raz pierwszy w 1993 roku. Oczarowała mnie do tego stopnia, że bezwstydnie uznałem ją za „swoją”. Od tamtej pory przywoływałem ją czasem podczas recitali, nie umiejąc zarazem wyjaśnić w pełni istoty owego czaru.
„Przybora – mistrzowskie połączenie piosenki lirycznej i żartobliwej. Mistrzostwo polega na tym, że nie widać szwów”.
Tym stwierdzeniem Wisława Szymborska uwolniła wszystkich wielbicieli Starszych Panów – w tym i mnie - od mozołu konstruowania szerszych definicji. Dodam, że „szwów” nie widać również w kongenialnych kompozycjach Jerzego Wasowskiego.
Oto istota czaru „Kawiarenki” i wszystkich innych dokonań tych Mistrzów.
Pewnego dnia kawiarnia zmieniła właścicieli i nazwę. Niepotrzebny szyld powędrował na śmietnik. I pewnie zostałby już tylko w refrenie piosenki, gdyby nie Tomek Wiński. Dostrzegł znajomą, dość sfatygowaną planszę opartą o kubły i zabrał do domu.
Jesienią 2003 roku miałem szczęście poznać Jeremiego Przyborę. Byłem wysłannikiem „Tygodnika Powszechnego”, ale poza dziennikarską misją miałem jeszcze inny cel: spełnienie marzenia. Dzięki Magdzie Umer nasze spotkanie doszło do skutku.
Wywiad ukazał się w świątecznym numerze, a z panem Przyborą miałem możność rozmawiać jeszcze kilka razy. W trakcie jednej z wizyt bardzo życzliwie odniósł się do mojego pomysłu nagrania płyty z mniej znanymi, także późnymi i głównie lirycznymi utworami Starszych Panów.
W marcu 2004 roku, wkrótce po odejściu Jeremiego Przybory, poznałem jego syna, Konstantego – Kota, który podtrzymał przychylną mojemu zamierzeniu opinię Ojca. Co więcej, okazało się, że świetnie zna państwa Wińskich, których przedpokój zdobi od lat szyld „Cafe Sułtan”. Reprodukcję zabytkowego „logo” wykonał na moją prośbę sam Tomek Sikora. Znał i kawiarenkę, i państwa Wińskich, ponieważ wychował się na Saskiej Kępie...
Trudno przecenić życzliwość, z jaką odniosła się do mojego pomysłu Maria Wasowska. Dzięki udostępnionym przez Nią partyturom Męża, wiele sezamów mogłem otworzyć bez wytrychów. Grzegorz Wasowski, syn Kompozytora, pomógł mi niebywale, udostępniając cenne zbiory swojego archiwum.
Piosenki, które znalazły się na tej płycie, są w jakiś sposób związane nicią przez pajączka, który „wyszedł z róży, bo zapach go odurzył”... Staram się pełnić tu rolę owego pajączka, i tyle. Może album ten skłoni kogoś, kto – trochę jak w
„Zaczarowanej dorożce” - „nocą przy księżycu
iść będzie tą ulicą” do odpowiedzi na pytanie:
„Czy w kawiarence Sułtan
przed panią róża żółta?
Czy obok pan, co miał
tę różę i pani dał?
Czy oni tam są?”...
Grzegorz Turnau
IX 2004 |
Dotarłem do kompozycji #7 "Pod twoim oknem" i tu nastąpiła konsternacja. Otóz ciekawy początek gitarowy, to bardzo zbliżona wersja do "Mediterranean Sundance" Al Di Meola. Za to w dalszej części utworu linia melodyczna podchodzi pod "Nigdy więcej" Püdelsów. Może, to tylko w mojej głowie, ale takie miałem pierwsze skojarzenia.
Nie mówię, że nie podoba mi się, bo podoba i to bardzo. Tylko te zbieżności mnie zaniepokoiły... |
|
|
|
|
|
|
|
Kopiowanie i rozpowszechnianie materiałów w całości lub części jest niedozwolone. Wszelkie informacje zawarte w tym miejscu są chronione prawem autorskim.
|
