Co to jest strach? | forum dyskusyjne [ Gość ]

Asklepios · `Bywalec`

Dlaczego się boimy i czego najcześciej? Czy strach towarzyszy nam od początku istnienia? Po co w życiu jest strach?

ANANKE · `Bywalec`

[color=#006dff]

A ja ciekawa jestem Twojego zdania, bo go nie wyraziłeś. A ja myśle ę strach torzą ludzie tylko jakby nie zauważal że zbyt często a ich niekorzyść. Tylko od człowieka eży czy chce pokonać ten strach. I tylko on może to zrobić skutecznie. Strach wróci nie można pokonać go na zawsze. Ale nie chodzi o ostateczne zwycięstwo tylko o walkę.

Pozioma · `Uczestnik`

W telegraficznym skrócie - strach to reakcja organizmu na różne sytuacje zagrożenia objawiająca się głównie podniesionym poziomem adrenaliny, co z kolei mobilizuje organizm do podejmowania reakcji obronnych

.
Reasumując - to czysta, żywa chemia - podobnie jak miłość zresztą.

pao · `Stały bywalec`

pytasz o strach czy o lęki...?
bo to dwie rózne sprawy...
strach jest wtedy gdy atakuje nas pies, gdy spadamy w przepaść, gdy dzieje się coś groźnego. to jest strach.
ale leki to obawa, zę może się to zdarzyć mimo, ze nie ma to miejsca. i to juz jest dłuższe zagadnienie, bo sam strach to w poprzednim pocie jest wyjasniony...

SO · `Stały bywalec`

Ktoś kiedyś napisał że:
"Strach to obok głodu najpotężniejszy budowniczy- ze strachu przed śmiercią wymyślono tamten świat i wszystkie religie"
Co o tym myślicie? Mnie się wydaję że to święta prawda. Wszystko co stworzył człowiek było konsekwencją strachu lub lęku przed nieznanym.
Strach jest nam potrzebny w życiu jak tlen. To on jest motorem napędzającym tę całą machinę.

dominikdano · `Bywalec`

Czym jest lęk, skąd się bierze?
Lęk, strach, trwoga, to druga strona poczucia bezpieczeństwa, spokoju, błogości.
W moim przekonaniu jest to to samo uczucie, ale "przefiltrowane innym sitkiem".
Wszystkie żywe istoty odczuwją strach, lub lęk. Chyba właśnie dzięki lękowi o życie, jest ono możliwe w tak niezliczonych formach stworzeń.
Freud twierdzi, że w przypadku ludzi lęk wypływa z ego. Chyba słusznie. Wokół niego /ego/ kręci się wszystko w naszym życiu. Ego chce przetrwać za wszelką cenę, w każdych warunkach i zawsze pragnie istnieć.
Ludzie oświeceni, którzy w znacznym stopniu wykorzenili ego, w ten sposób jednocześnie wyzbyli się znanego nam dobrze lęku.

Można też chyba pomyśleć, że przeciwieństwem strachu jest miłość. Kiedy ogarnia nas strach i lęk, to wypływa, to z egoistycznej obawy o siebie i przeciwnie, gdy prawdziwie kochamy, to o sobie wtedy nie myślimy.

Czasami Miłość staje się tak dojmująca, że niczego prócz Niej się nie odczuwa i nie ma ani przedmiotu, ani podmiotu miłości. Jest wyłącznie Ona, jakby sama siebie tylko kochała.
To stan wielkiej szczęśliwości jest całkowicie pozbawiony uczucia lęku lub strachu.
Każdy powinien przynajmniej raz w życiu poczuć taka Miłość.

owall · `Bywalec`

reasumując twoją wpowiedz , człowiek który kocha, musi czuć lęk lub strach?
ale czy strach jest odpowiednim motywatorem danego związku? czy popadając w stany lękowe czy też obawy nie "pompujemy" własnych fobii?

owall · `Bywalec`

Nie można traktować lęku czy też strachu jako motywatora wszelkich ludzkich dążeń lub dokonań, czy z lęku przed nieznanym konstruktorzy wymyślają rakiety, czy dla strach bada się kosmos? chyba nie. strach jest dominujący w naszym życiu ale człowiek stara się zabić, zdławić lęk coraz to nowymi wyzwaniami. ja boję się samego strachu bo on okalecza moją godność, zmusza mnie do padnięcia na kolana i skamlania o odrobinę radości..........

little_wild_girl · `Nałogowy uczestnik`

Jak już, freudowska teoria mówi, że lęk wypływa z braku pogodzenia w ego pragnień id i superego, ale nie z samego ego.

dominikdano · `Bywalec`

Owall
Pewnie tak właśnie jest, skoro uznać miłość i lęk za przeciwieństwo, czy też wzajemne tło, lub uzupełnienie tych uczuć. Popadając w stany lękowe z pewnością rozwijamy i wzmacniamy różne psychozy, fobie itp.

Natomiast rozwój cywilizacyjny jest faktycznie zbyt totalnym zagadnieniem, by wypływał z samego lęku. Jednak jest z pewnością i w tym procesie właśnie taki czynnik sprawczy, bo pragnienie trwania i ciągłości naszego gatunku to nic innego, jak zbiorowy, społeczny lęk przed unicestwieniem. Powiada się często, że np. „przyszłość to nasze dzieci” itp.
Sama tylko ciekawość nowego i permanentne poszukiwanie prawdy, nie są jedynymi powodami rozwoju ludzkości, jej kultury, nauki. W rzeczywistości ludzie - indywidualnie i gatunkowo, ciągle chcą istnieć, przetrwać samych siebie, swój indywidualny byt odcisnąć jakoś w przyszłości. Ludzie pragną, by ich materialne i intelektualne dokonania jakoś wieczyście się utrwaliły. Wiele jest na to przykładów.

Wspaniałym czynnikiem stabilizującym ten proces rozwoju cywilizacyjnego jest sztuka. Uważam, że właśnie dzięki niej i artystom, ludzkość podniosła się ze stanu bydlęcego i dzięki sztuce nie spada, zgodnie z własną skłonnością, z powrotem do tego stanu. Wszystkie inne dziedziny twórczości dotyczą raczej spraw materialnych, w tym intelektualnych – czyli myślącego ciała, zaś wszelkie wartościowe sztuki i oczywiście poważne religie, zajmują się sferą duszy. Przynajmniej powinny służyć duchowości ludzi. Ale to temat na inną chyba dyskusję/?/.

Little_wild_girl

Nie będę się spierał o freudyzmy. Napisałem jak kiedyś zapamiętałem.

Pozdrawiam Dominik