Czeski (i słowacki) film | forum dyskusyjne [ Gość ]

Berger · Sentinel

Słynną parodię westernu pt. "Lemoniadowy Joe" Oldricha Lipskeho obejrzymy w Poznaniu 16 lipca o godz. 19.00 w ramach Wystrzałowego Przeglądu Kinowego. Poza tym czeski obraz zobaczyć będzie można w Krakowie, Gliwicach i Łodzi. Obok czeskiej farsy pokazane zostanie również 15 innych wariacji na temat Dzikiego Zachodu, nakręconych w Ameryce, Europie i Azji. Współorganizatorem festiwalu jest Czeskie Centrum. W Poznaniu filmy obejrzymy w Zamku od 11 do 18 lipca, w Krakowie - Pod Baranami od 13 lipca do 18 sierpnia, w Gliwicach - w ruinach Teatru Miejskiego od 23 do 28 sierpnia, a w Łodzi - w kinie Charlie od 25 do 31 sierpnia.

Berger · Sentinel

15.10.07 w poniedziałek, w ramach Klubu Krótkiego Kina, w CK Zamek w Poznaniu odbędą się pokazy filmów "Aniołowie" (reż. M. Polaček, Słowacja 2005) oraz "Rosyjskie obłoczki dymu" (reż. J. Šikl, Czechy 2005).

Berger · Sentinel

W poniedziałek, o godz. 19.30, w ramach Klubu Krótkiego Kina i VIII Międzynarodowych Dni Filmu Dokumentalnego – Rozstaje Europy 2007, odbędzie się pokaz filmu „Tu jesteśmy” (reż. J. Vojtek, Słowacja 2005). Seans zobaczymy w Sali Audio poznańskiego Zamku. Bilety po 5 zł.

Berger · Sentinel

"Ostra jazda na dobry początek

Piękna Anna Geislerová po raz kolejny dostała najwyższe wyróżnienie czeskiej kinematografii. We wchodzącej dziś na nasze ekrany „Piękności w opałach” – nowym filmie Jana Hrebejka – zagrała kobietę, która – by zapewnić lepszą przyszłość dzieciom – wybiera dużo starszego mężczyznę z winnicą w Toskanii, choć mąż Jarda ma do zaoferowania rewelacyjny seks.

Marcela dolewa coca-coli do czerwonego wina, żeby było słodsze. Nie ma też pojęcia, jak smakuje sushi. Ale nie przyszłoby jej nawet do głowy, żeby udawać, że je ma. Bezpretensjonalność i prostolinijność to główne atuty jej osobowości.
Kolejna awantura z mężem mechanikiem samochodowym, powoduje, że kobieta zabiera dwójkę dzieci i wprowadza się z powrotem do rodziców. Ci – jak to u Czechów, a w szczególności w znakomitych obrazach Jana Hrebejka („Pod jednym dachem”, „Musimy sobie pomagać”), bywa – są tak pysznie scharakteryzowani, że sceny z ich udziałem stanowią atrakcję samą w sobie. Szansą na życiowy awans Marceli są przestępstwa męża, w wyniku których poznaje czeskiego emigranta Evzena (Josef Abrhám) od lat mieszkającego we Włoszech, człowieka dobrego, subtelnego i z klasą. Oczarowuje go bez trudu, bo ekranowa Marcela Geislerovej okazuje się fascynującą, złożoną i niezwykle zmysłową bohaterką, do tego bardzo sympatyczną. Jak wszystkie postaci „Piękności w opałach”, dla których Hrebejk i współpracujący z nim od lat scenarzysta Petr Jarchovský ma sporo życzliwości. (...)"

Więcej tu:

http://www.zw.com.pl/zw2/index.jsp?place=Lead04&news_cat_id=202&am p;news_id=171477&layout=1&forum_id=47401&page=text

Berger · Sentinel

To już dziś. Maraton CZESKIE NON-SENsy II. O godz. 20.15 w poznańskim kinie "Muza". Na czeski klimat złożą się czeska muzyka i piwo Zlatopramen (do nabycia w holu kina). Pub "U Honzika" ufunduje talony na darmowe piwo w pubie. Księgarnia Językowa „Nowela” przekaże kinu rozmówki „Czeski w podróży”. Do tego plakaty filmowe. Wszystkie te prezenty będą losowane wśród widzów przed każdą z projekcji.
Po kolei:
Godz.20.15: PIĘKNOŚĆ W OPAŁACH - Premierowo!
Czechy/Włochy 2006, 110 min.
reżyseria: Jan Hřebejk
W zniszczonym po powodzi warsztacie samochodowym wre praca. Jarda, sympatyczny mechanik i ojciec rodziny, zarabia na utrzymanie „uzdatniając” kradzione auta. Wspólnik zleca mu dokonanie metamorfozy luksusowego volvo z satelitarnym zabezpieczeniem i wtedy bohater popada w tarapaty. Jarda trafia za kratki, a jego piękną żoną pragnie zaopiekować się właściciel feralnego samochodu, bogaty Czech od lat mieszkający we Włoszech. W słonecznej Toskanii Marcela będzie musiała dokonać trudnego wyboru pomiędzy przystojnym mężem a hojnym, choć nieco podtatusiałym milionerem, który przychyla nieba zarówno jej, jak i jej dzieciom.
Jan Hřebejk stworzył ciepłą opowieść o ludziach, którzy rozpaczliwie starają się odnaleźć w nowych czasach, mimo że ukształtowani zostali przez realny socjalizm. Piękność w opałach to współczesny komediodramat pokazujący trudny proces wtłaczania ludzi w nowy społeczny system, ich zagubienie wobec upadku wartości, które uważali za podstawowe.
Godz.22.30: TRUP W KAŻDEJ SZAFIE
(Zabil jsem Einsteina, pánové)
Czechosłowacja 1970
reż. Jaroslav Papousek, 85 min.
Futurystyczna komedia science fiction. Po wybuchu bomby atomowej, kobietom zaczynają rosnąć brody i stają się bezpłodne. By rozwiązać problem wyginięcia ludności, zorganizowano spotkanie Narodów Zjednoczonych. Postanowiono, że zostanie stworzony wehikuł czasu, by przenieść się w przeszłość i zabić Einsteina. To on zrobił obliczenia matematyczne, które były przydatne do tworzenia bomb atomowych.
Godz.23.55: HOMOLKOWIE NA URLOPIE
(Homolka a Tobolka)
Czechosłowacja 1972
reż. Oldrich Lipsky, 95 min.
Film jest trzecim z cyklu niezwykle zabawnych komedii, ukazujących w krzywym zwierciadle typową czeską rodzinę mieszczuchów. Tym razem Homolkowie wybierają się w komplecie na zimowe wczasy w Karkonosze, gdzie chcą "porządnie użyć za swoje pieniądze".
Twórca Homolków... posługuje się rubasznym i dobrodusznym dowcipem, charakterystycznym dla literatury i filmu naszych sąsiadów. Reżyser - współpracownik Miloša Formana i przejął od niego główne cechy stylu narracji - lapidarność akcji filmu i drobiazgowo rozwijane sytuacje, które w efekcie tworzą portret zbiorowy.
Istnieje możliwość zakupienia karnetu na 3 filmy lub biletów na pojedyncze seanse.
Karnety: 35 zł normalny, 30 zł ulgowy, 25 zł newsletterowy (cokolwiek by to nie znaczyło).
Szczegóły na stronce www.muza.gutekfilm.pl

Berger · Sentinel

"Obsługiwałem angielskiego króla" Jiřego Menzla obejrzałem właśnie dwa razy, raz z napisami, raz bez i zamierzam obejrzeć jeszcze raz z napisami, a potem znowu bez. Książki Bohumila Hrabala nie czytałem, więc nie mam porównania. Film to historia małego człowieka, którego przerosły wyzwania, jakie przyniosło wkroczenie hitlerowców do Czech. Młody Jan nie interesował się zresztą za bardzo polityką. Miał jeden cel - zbijanie kasy, co - pomimo braku specjalnych oporów moralnych - szło mu zresztą tak sobie. I nic dziwnego, bo jakoś nie potrafił dogonić swego celu, czy tylko udawał, że chce go dogonić, czy naprawdę bardzo chciał. Nie to, że nie miał w ogóle kręgosłupa; może nie wiedział, co to znaczy być dobrym Czechem, ale za to potrafił obronić jednostkę przed żądną zemsty grupą. A że nie potrafił wyczuć, w kim się nie należy zakochiwać, może takie jego zezowate szczęście? Za to po latach, po ciężkiej szkole życia, zamiast nadal gonić za sianem, nauczył się cenić proste, czeskie przyjemności. I za to mu chwała.

Berger · Sentinel

W najbliższy piątek od 22.00 w poznańskim Multikinie - Stary Browar,w ramach Nocnego Maratonu Filmowego obejrzymy Maraton Czeskich Komedii. Blok rozpocznie się od słynnych "Guzikowców" Petra Zelenki, drugi w kolejności wyświetlony zostanie "Rok diabła" tegoż reżysera, a na deser zaserwują nam premierowe "Butelki zwrotne" Jana Svěráka.

Berger · Sentinel

Wczoraj zmarł czeski reżyser Jiří Sequens. Poniżej wspomnienie na jego temat, znalezione w Novinkach.cz:

Zemřel režisér Jiří Sequens

Především dva televizní seriály – Hříšní lidé města pražského a Třicet případů majora Zemana – proslavily filmového režiséra Jiřího Sequense, který v pětaosmdesáti letech zemřel po dlouhé nemoci v pondělí dopoledne v Praze.

„Uzavřel se velký lidský i tvůrčí osud,“ řekl Právu režisér Zdeněk Zelenka, jeho žák a kolega, který ho v poslední době několikrát navštívil v nemocnici a informaci o jeho úmrtí potvrdil.
„Byl to můj ročníkový pedagog v letech 1976 až 1981, a mohu říci, že ze základů režie, jak je mně a mým spolužákům předal, těžíme dodnes. Bývá nazýván kontroverzním člověkem, ale řemeslník to byl par excelence, “ řekl Zelenka.
„Na jeho lidském a profesionálním osudu lze číst vývoj kinematografie a společnosti od padesátých let do druhé poloviny devadesátých, kdy přestal točit. Prošel různými etapami společnosti, a zastával v ní i vysoké pozice. Ale z jeho tvorby zůstanou především věci nadčasové jako film Atentát a seriál Hříšní lidé města pražského. Obliba seriálu Třicet případů majora Zemana pak svědčí o tom, že ideologii dnes lidé berou spíš jako dobový folklór a baví je profesionalita, s níž vzniklo několik výtečných, ryze kriminálních dílů,“ dodal.
Začínal v Brně
Sequens začínal jako herec Zemského divadla v Brně, Československého rozhlasu a Divadla E. F. Buriana v Praze. Po válce absolvoval brněnskou konzervatoř, studoval na Vysoké škole filmové v Moskvě a byl i na stipendijním pobytu na vysoké filmové škole v Paříži. Po krátkém působení u divadla zakotvil na čtyřicet let až do roku 1990 na Barrandově a od roku od roku 1971 působil i jako pedagog Filmové a televizní fakulty v Praze.
Jako filmový režisér debutoval v roce 1953 snímkem Olověný chléb, kde se poprvé před kamerou objevila v dětské roli Jana Brejchová a také Ladislav Mrkvička. Nejuznávanejším Sequensovým filmem pak byl Atentát roku 1964, který je hranou rekonstrukcí příprav i průběhu atentátu na Heydricha.
Na počátku sedmdesátých let natočil podle knihy Václava Řezáče Bitva film Kronika žhavého léta, odehrávající se v severočeském pohraničí v létě 1947, dalšími filmovými tituly byl historický muzikál Dva na koni, jeden na oslu a Hořký podzim s vůní manga.
Nejsilnější byl v televizní tvorbě
Mnohem lépe než za filmovou kamerou se mu ale v té době již dařilo v televizní tvorbě. Seriál detektivek Hříšní lidé města pražského z roku 1968 podle povídek Jiřího Marka uvedl na obrazovku dodnes populárního radu Vacátka v nezapomenutelném podání Jaroslava Marvana a jeho podřízené pány Brůžka, Boušeho a Mrázka (Josef Bláha, Josef Vinklář a František Filipovský) a s nimi atmosféru předválečné „galérky“ i pražské „čtyřky“.
Podle televizní série vznikly v letech 1970–1972 filmy Partie krásného dragouna, Pěnička a paraplíčko, Smrt černého krále a Vražda v hotelu Excelsior a vzápětí začal Sequens točit Třicet případů majora Zemana s Vladimírem Brabcem v titulní roli.
Seriál, podle kterého vznikl zároveň celovečerní hraný film Rukojmí v Bella Vista, mu vynesl ocenění tehdejších oficiálních míst v podobě titulu národní umělec, ale po listopadu 1989 také vzhledem k ideovému zaměření zejména některých dílů seriálu mnoho odsuzujících reakcí včetně trestního oznámení od Konfederace politických vězňů. To však bylo odloženo s tím, že nebyl spáchán trestný čin. Seriál byl nicméně i v polistopadové době několikrát v televizi s úspěchem reprízován.
Zeman byl podle dokumentu, který o Sequensovi předloni natočil režisér Jaroslav Spěváček, důvodem režisérova uzavření před novináři, kteří ho oslovovali pouze se záměrem zjistit, jak to bylo s politickým zákulisím seriálu. Diskuse vzbudil i záměr natočit celovečerní film Major Zeman se vrací podle scénáře Miroslava Vaice.
Režisérem měl být i Marcel Bystroň a z děje mělo vyplynout, že major Zeman pracoval ve skutečnosti pro CIA. Sequens s pokračováním nesouhlasil, a i když producenti namítli, že autorská práva mají autoři povídek, podle nichž scénáře k Zemanovi vznikaly, film se zatím netočí. Poslední prací Jiřího Sequense byl televizní seriál Hříšní lidé města brněnského, který natočil v roce 1998.
Syn: třeba na něj budou v nebi hodnější
"Ještě včera jsme byli za tátou v nemocnici, měl velmi nateklou ruku, ale nevypadalo to, že se blíží jeho poslední hodiny," řekl agentuře Korzo režisérův syn Jiří Sequens mladší. "Škoda, že se táta nenarodil v jiné době nebo v jiné zemi. Neměl by ty problémy, kterým musel čelit v posledních letech. Třeba na něj budou v nebi hodnější," dodal Sequens mladší.

http://www.novinky.cz/clanek/131268-zemrel-reziser-jiri-sequens.html

little_wild_girl · `Nałogowy uczestnik`

Zainteresowały mnie te ''Butelki zwrotne''. Nie wiesz może, gdzie można obejrzeć ten film?

Berger · Sentinel

Dobry film, zabawny i ciepły. Zobaczysz go np. w czwartek wieczorem, w Malcie lub Amarancie.

Berger · Sentinel

Chyba się szykuje kolejny dobry film:

"František je děvkař

Film František je děvkař režiséra Jana Prušinovského v hlavní roli s Josefem Poláškem a s hudbou Petra Hapky vstupuje do kin 5. června. František (Josef Polášek) je muž v produktivním věku. Nic mu nechybí. Má vlastní psychiatrickou ordinaci a spoustu klientů. Se svou manželkou Eliškou (Ela Lhotská) se právě nastěhoval do nového domu. Jednoho dne však šlápne vedle a spustí tím těžko kontrolovatelnou lavinu událostí. Ztratí práci, žena ho vymění za jeho bývalého pacienta a tak mu nezbývá než ležet v pokojíčku u maminky (Zdena Hadrbolcová). V úsměvné komedii dále hrají Martin Pechlát, Leoš Noha, Petra Nesvačilová, Marika Procházková, Petr Čtvrtníček a Arnošt Goldflam.

Informace o filmu najdete na www.frantisekjedevkar.cz

Co říká o své roli Josef Polášek?
Když jsem uviděl titulní stránku scénáře, název filmu mi zněl tak "řachandovsky" jako nějaký kameňák. Jenže když jsem scénář otevřel a začetl jsem se, tak jsem zjistil, že je to víc o vztazích než o nějaké laciné promiskuitě. Je to o tom, jak dokáže člověk lhát, jak dokáže být člověk slabý a překvapivě lhát, zvláště v situacích, kdy přichází o něco, o co přijít nechce. V tomto případě o Elišku, ženu Františka.

O čem je vlastně tento film?
František Soukenický trpí slabostí na ženy. Je to děvkař. Tu ho zaujme žena ladných tvarů, tu zase žena důvtipná a bystrá. František je střídá jako na běžícím pásu. Není divu, když ho jednoho dne žena vyhodí z domu, na který si právě vzal hypotéku. A aby to nebylo málo, je mu odebrána licence psychiatra. Po mnoha letech je nucen vrátit se ke své matce. Ta svého syna nekriticky adoruje, což nemůže vystát Miloš, Františkův starší bratr. František zjistí, jak těžké je pro odstaveného psychiatra nalézt nové uplatnění. Nakonec se nad ním smiluje bratr a nabídne mu místo učitele v autoškole, kterou provozuje. Nejsou to jednoduché chvíle, ale František se nevzdává. Krev do žil mu vlije Eliščino skrývané těhotenství a možnost být otcem..."

Berger · Sentinel

Dzięki uprzejmości dyskutantki Asieńki obejrzałem wczoraj na dvd "Román pro ženy" w wersji oryginalnej. Na szczęście pomyśleli o głuchoniemych i były napisy.

O samym filmie pisałem już chyba na forum kinowym, więc nie będę się powtarzał. Natomiast dziś znalazłem w necie ciekawy wywiad z Zuzanu Kanóczovou, odtwórczynią głównej roli. Tak, jak podejrzewałem, Zuzana jest... Węgierką:

ROMÁN (NIELEN) PRE ŽENY
Herečka Zuzana Kanócz
Po Zuzane Norisovej a Michaele Badinkovej je herečka Zuzana Kanóczová (25) ďalšia kráska zo Slovenska, ktorá sa preslávila v českom filme. Filip Renč ju obsadil do "Románu pre ženy", kde hrá dcéru prekladateľky Jany. Vo filme, nakrútenom podľa knižky Michala Viewegha, sa matka a dcéra zaľúbia do jedného muža. Film mal slávnostnú premiéru na Slovensku na otvorení festivalu Art Film 2005 v Trenčianských Tepliciach.

Kde vás zastihla správa o tom, že ste dostali filmovú úlohu Laury?

- Bola som práve doma u rodičov v Košiciach, keď mi Filip Renč zavolal, že sa rozhodol pre mňa. V prvom momente som si ani neuvedomila, čo to znamená a reagovala som veľmi vecne. Asi bol prekvapený, aká som vlažná. Možno si pomyslel, že som zvyknutá na takéto situácie. Pre mňa to však znamenalo veľa, a keď som skončila rozhovor, pocítila som obrovskú radosť a túžbu niekomu to povedať: sestre, rodičom, kamarátom.

Bolo ťažké preniknúť do českého filmu?

- Prvý krok za mňa urobila agentúra, ukázala Renčovi moje fotky a on ma pozval na casting. Zo Slovenska nás bolo šesť a zvlášť sa ešte vyberalo v českej skupine. Dostala som sa do konečného výberu, kde sa rozhodovalo medzi mnou a jednou českou herečkou.

Mali ste prečítaný Vieweghov "Román pre ženy", keď prišla táto ponuka?

- Priznám sa, že nie. Potom som si ho prečítala a zaujal ma. Práve preto, že nie je iba o vzplanutiach: autor rozoberá ľudské vlastnosti, ktoré sú dôležité aj v láske. Hoci bol scenár dobre napísaný, mala som knižku stále pri sebe. Keď som niečo na svojej postave celkom nechápala, prečítala som si príslušnú pasáž. Predsa len - v literárnom texte je situácia napísaná podrobnejšie a so všetkými odtieňmi vnútorného života.

Vo filme hráte dcéru nespokojnej kritickej matky (Simona Stašová). Išla vám filmová mama niekedy aj na nervy? Mali ste tendenciu ju prevychovávať?

- V tom filme mamu milujem a beriem ju, aká je. Vidím jej chyby, ale neprevychovávam. Čakám, kým na všetko príde sama, nechávam veci plynúť. Skôr zasiahne osud, ktorý mi postaví do cesty muža, s ktorým pred dvadsiatimi rokmi mama chodila a práve pre "buranstvo" ho opustila.

Hneď bolo jasné, s kým budete vo filme hrať zamilovaný pár?

- Skúšali sa rôzne kombinácie hercov, ktorí boli adepti na jednotlivé postavy. Napokon Renč vybral ako moju mamu Simonu Stašovú a ako našu spoločnú lásku Mareka Vašuta.

Čo sa zmenilo vo vašom živote po Románe pre ženy?

- Zatiaľ nič podstatné. Len mám na účte trocha viac peňazí.

Zvýšila sa vaša popularita?

- Neviem. V Čechách som ju pocítila, tam bola veľkolepá premiéra, poskytujem rozhovory, fotia ma...

Vyhovuje vám to?

- Pražská premiéra bola na mňa až príliš veľkolepá. Prichádzali sme na kočoch ťahaných koňmi a mali prestreté červené koberce. Bolo tam strašne veľa ľudí. V Slovanskom dome sa premietal film simultánne (so štvrťhodinových rozdielom, aby sme na konci každého premietania mohli byť v tej-ktorej zo šiestich sál). Bolo to namáhavé a chcela som to mať už čím skôr za sebou. Už sa mi ani na nijakú recepciu nechcelo ísť. Len do postele a spať. Ale nakoniec som zostala až do piatej rána.

Názory na film sa rôznia - niektorí ho celkom zatracujú, Viewegh to má u kritiky vôbec zlé a Renčovi vyčítajú, že je to síce pekne nakrútené, ale o ničom. Mrzia vás také názory?

- Sú ľudia, ktorým sa film páči, a sú aj takí, ktorí ho neprijali. Je to prirodzené, je to ako so všetkým v živote. Nič nie je jednoznačné. Na ten film sa neviem pozerať očami nezainteresovaného diváka. Vidím tam aj to, čo je - a bolo - za tým. To je asi chyba. Ale nemyslím si, že je to povrchný film. Rieši podstatné veci, napríklad čo sú skutočné hodnoty v ľudskom živote. Ale nikomu neberiem jeho názor a nič nevnucujem. Ani ja nemám rada, keď to robí niekto mne.

Mali ste niekedy problém s tým, že ste Maďarka na Slovensku?

- V rodine máme prevahu maďarských predkov, ale mám aj slovenských, takže je to pomiešané a nemám s tým problém. Už dávno sa mi nič nepríjemné s tým súvisiace nestalo. Keď som bola menšia a zhovárali sme sa s kamarátkou po maďarsky, napríklad v autobuse, stávalo sa, že to niekto začal komentovať. To ma mrzelo.

Chceli ste byť aj psychologičkou, mama však hovorila, že na tú profesiu ste precitlivená. Tak vlastne uhádla, že máte vlohy na herectvo. Kedy ste to zistili vy?

- Vôbec som na to nepomýšľala, mala som tisíc iných predstáv, čím by som chcela byť. Na galavečere maďarského gymnázia ma počul recitovať istý košický herec. Po vystúpení mi povedal - a nechcela by si ty byť herečkou? To ma osvietilo ako blesk z jasného neba. Áno! To je ono - chcem byť herečkou!

Ste viacjazyková ale - v Renčovom filme nepočúvame váš hlas...

- Pri nakrúcaní som hovorila po česky, čo bolo pre mňa dosť namáhavé, lebo niektoré slová vám nejdú tak prirodzene do úst ako v slovenčine. Od začiatku bolo jasné, že budem predabovaná.

Ako vám padlo vidieť sa vo filme s cudzím hlasom?

- Zvykla som si rýchlo. Kamaráti a ľudia, ktorí ma poznajú, však hovoria, že im to čudné je. Asi to súvisí s tým, že oni ma pri rozprávaní v skutočnosti vidia a ja sa nevidím. Mne teda k mojej mimike až tak nepatrí môj konkrétny hlas, oni však rozdiel vnímajú.

Nemrzelo vás, že Lauru nehovoríte vy? Nie je to pre herca určitý druh straty, keď nemôže postavu doladiť aj hlasom?

- Počas filmovania som to robila. Som ten typ herečky, čo veľmi pomaly a postupne preniká do podstaty svojej úlohy, do procesu vzniku celého diela. Tým som prešla. Na ilustráciu: Keď som nastúpila do Divadla Andreja Bagara v Nitre, robila som záskok za kolegyňu v "Grékovi Zorbovi". Nikdy som sa s tou postavou tak nestotožnila, ako keby som skúšala celú hru od začiatku. Čiže, skôr také niečo mi prekáža.

Máte také zvláštne meno - čo vlastne znamená?

- Kanóc znamená po maďarsky knôt a to "z" na konci staromaďarskú podobu mena.

Doma sa zhovárate po maďarsky?

- Po maďarsky aj po slovensky. Prechádzame z jednej reči do druhej. Niečo sa totiž lepšie vyjadrí v slovenčine a niečo v maďarčine. Myslím, že maďarčina je taká slávnostnejšia, ale určité veci sa zasa dajú vyjadriť len po slovensky.

A kde vlastne teraz bývate?

- Rodičov mám v Košiciach. Stále je to môj ozajstný domov, hoci tam už nie som tak často. Ale snažím sa ísť domov aspoň raz za dva mesiace. Závisí to od toho, koľko mám roboty. Momentálne bývam v Nitre a veľmi často som aj v Bratislave.

Narodila sa v Košiciach 21. 11. 1979, absolvovala maďarské gymnázium a po dlhom rozhodovaní, čím bude, vyštudovala Vysokú školu múzických umení v Bratislave. Pôsobí v Divadle Andreja Bagara v Nitre, kde hrá v inscenáciách "Peter Pan", "Aj kone sa strieľajú" či v muzikáli "Adam Šangala". Hosťuje aj v Slovenskom národnom divadle v obľúbenej "Tančiarni". V Česku je už jej tvár známa - režisér Filip Renč ju obsadil do úlohy Laury v novom filme "Román pre ženy". Hrala aj v slovenskom filme "Kruté radosti" (2002).

http://www.czsk.net/dotyky/7_2005/kanocz.html

asienka · `Bywalec`

Polecam! Dobra komedia i obsada!

Berger · Sentinel

"Zamknij się i zastrzel mnie" Steena Agro to nie do końca obraz czeski, choć akcja się rozgrywa w Pradze, większość aktorów to Czesi, a część z nich nawet mówi po czesku. Jednak reżyser i scenarzysta to Brytyjczycy, jedną z głównych ról gra również Brytyjczyk, dialogi pomiędzy dwoma głównymi bohaterami toczą się po angielsku, zaś twórcy bawią się pastiszami znanych scen anglosaskiego kina, przede wszystkim w wydaniu pana Tarantino. I, co najważniejsze, w filmie czuć nie tylko humor czeski, ale i angielski. Bo film jest w pewnym sensie komedią, choć opowiada nam kilka ważnych prawd i mówi o sprawie, która nas z reguły mało śmieszy. O śmierci. Jednak już lista sposobów w jaki ludzie w tym filmie wysyłają się lub wysłać próbują na tamten świat musi wywołać przynajmniej lekki półuśmiech.

Berger · Sentinel

Na zachętę dodam jeszcze, że kiedy Pavel Zeman (jeden z głównych bohaterów) uśmiechał się w tym filmie na poły ironicznie, a na poły dobrotliwie, wyglądał toczka w toczkę jak Wuj Zed!

Wujek Zed · `Stary pierdoła`

Ne blaznij, to je vubec nemozni

Berger · Sentinel

Opravdu, Strýcu, nebláznim, protože viděl jsem to!

Berger · Sentinel

Film czeski? Słowacki? A może czechosłowacki? Do tego tegoroczny. :)
Przyszło mailem:

Tobruk
Válečné drama Václava Marhoula
Úvod
Ve 2. světové válce padlo, bylo umučeno nebo popraveno přes 50 000 000 lidí. Z toho 360 000 Čechoslováků. Na straně spojenců bojovalo dobrovolně i 50 000 československých vojáků. Bojů v severní Africe se jich zúčastnilo 1 800. Na všech frontách jich po dobu tohoto strašlivého válečného běsnění padlo nebo zemřelo 7 790.
Film Tobruk je v hluboké úctě věnován všem českým a slovenským veteránům jakož i domácímu odboji. Především pak ale příslušníkům Československého pěšího praporu 11 - Východního, kteří po boku Angličanů, Australanů, Poláků a Jihoafričanů na podzim roku 1941 bránili před německými a italskými jednotkami poslední Spojenci ovládaný strategický přístav na severu Libye TOBRUK.
O filmu
Do Němci a Italy obleženého města Tobruku v severoafrické Libyi jsou odveleni vojáci 11. východního československého praporu. Mezi nimi je i mladý voják Jiří Pospíchal. Jeho naivní a idealistické představy o hrdinství a válce jsou syrově konfrontovány s nesnesitelným peklem africké pouště, dennodenním ohrožením života a všudypřítomnou smrtí. To vše si u něj vybírá svojí krutou daň, kterou umí vyměřit jen válka.
Válečné drama Tobruk je druhým celovečerním filmem režiséra a producenta Václava Marhoula. Ten jej s cílem zvýšení autenticity příběhu záměrně obsadil méně známými herci. Snímek se natáčel přímo v africké poušti. Samotné více než dvouměsíční realizaci v Tunisku navíc předcházel náročný desetidenní výcvik herců ve vojenském prostoru ve Vyškově, díky němuž získali chybějící vojenskou průpravu.
Za kamerou filmu stál jeden z nejlepších českých kameramanů Vladimír Smutný. Hudbu složili americký skladatel Richard Horowitz a iránská skladatelka a vokalistka Sussan Deyhim, kteří mají na kontě Zlatý Globus a nominaci na Oskara
Autorský Záměř Václav Marhoul
Jsou dva druhy válečných filmů. Prvním je filmový popis dané historické události, která událost zobrazuje jen svým vnějškem, svojí formou a spíše rezignuje na jednotlivé životní osudy vojáků, kteří se jí účastnili. Druhou možností (a tou je případ zamýšleného filmu TOBRUK) je postižení niterných pocitů lidí, kteří se dostali do vypjaté situace. Historie - v tomto případě nasazení Československého pěšího praporu 11 - Východního na podzim roku 1941 do obrany Tobruku proti italským a německým vojskům - hraje jen úlohu rámce pro individuální osud.

V kinech od: 11. září 2008
Žánr: Válečné drama
Produkce: ČR / SR, 2008
Formát: ŠUP (1:2,35), Dolby Digital/DTS, 100min.
počet kopií: 40
Přístupnost: Do15 let nevhodný
scénář a Režie: Václav Marhoul
kamera: Vladimír Smutný
hudba: Richard Horowitz, Sussan Deyhim
Hrají: Jan Meduna, Petr Vaněk , Robert Nebřenský a další.

Berger · Sentinel

Niewinnie o Morawach
Film „Młode wino” Tomáša Bařiny w oryginalnej wersji nazywa się „Bobule”, czyli po czesku „jagody”, albo „winogrona”. Ale wyjątkowo bym się polskiego tłumaczenia nie czepiał, bo oddaje istotę rzeczy.
Obraz jest bowiem prawdziwą apoteozą Moraw, morawskich winnic i wytłaczanego w nich wina. Zabawnie też rozgrywa prasko-morawskie resentymenty i pod tym względem przypomina nieco świetną, francuską komedię „Jeszcze dalej niż północ”, która również była filmem o uprzedzeniach i ich przełamywaniu. Nie doszukujmy się jednak w „Młodym winie” jakiegoś bardzo głębokiego przesłania. Strona internetowa filmu nosi nazwę „Niewinnie o winie” i jest to nazwa bardzo trafna. Główny bohater (Kryštof Hádek) to drobny, praski cwaniaczek, który na Morawach poznaje dziewczynę (młodziutka, ale znakomita Tereza Voříšková), która zrazu traktuje go więcej niż niechętnie. Bohater pod jej wpływem przechodzi przemianę, a i dziewczyna stopniowo zmienia swój doń stosunek. Na ile obie metamorfozy są psychologicznie wiarygodne, nie będę tu rozsądzał. Nie będę też rozstrzygał, bo i nie jestem w stanie, czy filmowi Morawianie mówią poprawnie w dialekcie morawskim (prawdziwi Morawianie kręcą nosami). Najważniejsze, że całość ogląda się wyśmienicie.

http://www.poznan.aglomeracja.pl/index.php?option=com_content&task =view&id=1186&Itemid=321