Jeden dzień w Europie | forum dyskusyjne [ Gość ]

Berger · Sentinel

Wklejam własną recenzję:

Nie do końca wspólny dom

Hiszpańsko-niemiecki film ,,Jeden dzień w Europie" niemieckiego reżysera Hannesa Stoehra to typowe kino europejskie. Lekki, sympatyczny film w komediowy sposób mówi o sprawach ważnych.

Akcja rozgrywa się w czterech europejskich miastach w dniu, w którym w Moskwie mecz piłki nożnej rozgrywają drużyny hiszpańska i turecka.

Peryferia Europy

Poza Berlinem miasta te leżą na dalekich peryferiach Europy, dwa z nich zaś (Moskwę i Istambuł) zapewne nie wszyscy uznaliby w ogóle za miasta europejskie.

W każdym z tych miast podróżny z innego kraju europejskiego zostaje albo okradziony, albo finguje kradzież, żeby wyłudzić odszkodowanie. W efekcie przeżywa spotkanie z lokalną policją.

W każdej historyjce obserwować możemy zderzenie dwóch różnych kultur, a także dwóch schematycznych sposobów myślenia o naszym, bliższym lub dalszym sąsiedzie ze wspólnego europejskiego domu.

Reżyser uzmysławia nam, jak mało w gruncie rzeczy wiemy o naszych sąsiadach. Hiszpański policjant nie ma pojęcia, gdzie leżą Węgry, ba, nie ma nawet pojęcia, że Węgrzy mają własny język!

Wieża Babel

Różnorakie uprzedzenia pogłębiane są przez słabą, na ogół znajomość języków obcych. Jednym z wyjątków jest turecki taksówkarz, płynnie mówiący po niemiecku. No, ale on pracował w Niemczech, więc dziwne to nie jest.

Ów taksówkarz jednak ulega innym, wewnątrzniemieckim uprzedzeniom. Sytuacja zresztą jest prawdziwie komiczna. Dowiedziawszy się że jego klient pochodzi z Chociebuża, stambulski taksówkarz pyta z odcieniem lekceważenia: ,,Ossi?"

,,A ty co, Wessi?" - odpowiada pytaniem lekko dotknięty Niemiec. ,,W Stambule jestem Ossi, ale w Niemczech Wessi!" - nie daje za wygraną taksówkarz.

Bez końca

Każda z tych historyjek jest zresztą podobnie zabawna i podobnie pouczająca. Szkoda tylko trochę, że brakuje sceny, która by je wszystkie spinała w całość, podsumowywała. Przez to film wydaje się jakby niedokończony i po wyjściu z seansu pozostaje pewien niedosyt.

***

Przy okazję muszę po raz wtóry już pochwalić odnowione kino ,,Apollo". Poprzednio odwiedziłem je po raz pierwszy po remoncie, tym razem miałem przyjemność po raz pierwszy oglądać wyremontowaną górną salę.

Kino jest przyjazne dla widza. Podobnie jak w multipleksach, pracownicy pozwalają wnosić na salę piwo. Nalewają je jednak nie do plastików, lecz do prawdziwych szklanek.

Inaczej niż w multipleksach, pracownicy sami też proponują, żeby wprowadzić rower do środka i przypiąć go w bezpiecznym miejscu.

http://poznan.aglomeracja.info/index.php?id=1229

Kosmopolitka · `Uczestnik`

A orginalna wersja filmu, to w jezyku Schillera?

Berger · Sentinel

W wielu językach i na tym też polegał urok tego filmu. Mówili po angielsku, rosyjsku, niemiecku, turecku, hiszpańsku i francusku. A nawet padło jedno słowo po polsku.

Kosmopolitka · `Uczestnik`

Ojej, taka poliglotka to ja jeszcze nie jestem i chyba raczej nie bede. A swoja droga, to musieli przy produkcji niezla ekipe do tlumaczenia zaangazowac. Zaciekawil mnie film z Twoich relacji, wiec sie wybiore i nie omieszkam podzielic sie wlasnymi wrazeniami.

Berger · Sentinel

Były napisy po polsku!

A wielojęzyczność jest czymś naturalnym, skoro film składa się z czterech nowelek, a w każdej z nich mieszkaniec innego kraju europejskiego odwiedza inne europejskie miasto! :)
No i wielu bohaterów kaleczyło języki obce.
Wielka ekipa tłumaczy chyba nie była konieczna. Po prostu Hiszpanów grali aktorzy hiszpańscy, Turków - tureccy, Rosjan - rosyjscy itd.
Czekamy na Twoją recenzję! :)

Berger · Sentinel

W pewnym sensie znalazłem się w tym filmie! W ,,Jednym dniu w Europie" Niemiec udaje, że został obrabowany w Stambule. Tak naprawdę chce wyłudzić odszkodowanie. Turecki policjant udowadnia mu oszustwo, pytając o kolor i numer autobusu, którym Niemiec dojechał na miejsce zdarzenia. Podczas oglądania filmu postępowanie policjanta wydawało mi się logiczne. Tymczasem w Tuli (nie jest to Europa po prawdzie), w autobusie, kieszonkowiec okradł koleżankę. I też nie pamiętaliśmy numeru, ani koloru autobusu! Na szczęście meksykańscy policjanci okazali się wyrozumiali i nie zarzucili nam prób wyłudzenia czegokolwiek...

amalie · `Uczestnik`

Berger, masz znakomity gust filmowy

Zakładasz topiki tyczące tych filmów, o których ja właśnie miałam pisać.

Cóż, świetne, zabawne kino, pouczające, jak zachować się w wielu sytuacjach za granicą, głównie związanych z kradzieżą

Przydatne w przygotowaniach przed daleką podróżą.
Kameralny, miły film którym idealnie zakończyłam tegoroczne lato.